Çka hamë të tillë dhe jemi!

Për njeriun, ushqimi nuk është i rëndësishëm vetëm në ripërtëritjen e qelizave të trupit, por konsiderohet edhe si material energjetik për shumë funksione të tij.
▪ Kur trupi, një kohë të gjatë mbetet pa ushqim, ai së pari shpenzon rezervat e dhjamit të akumuluara në sipërfaqet e brendshme të shtresave muskulore, më pas, yndyrat në muret e enëve të gjakut, pastaj tre indet muskulor, dhe në stadin e fundit, palcën nga eshtrat trupore.

Parë nga komponentët përmbajtjesor, ushqimi që ne zakonisht e përdorim, përbëhen nga proteinat, hidratet e karbonit, yndyrat, vitaminat dhe mineralet. Për të ekzistuar si gjallesa, gjatë tërë jetës kemi nevojë të konsumojmë sasi të konsiderueshme ushqimi, që patjetër duhet të përbëhet nga pesë komponentët e lartpërmendur. Përndryshe, mungesat e shpeshtë dhe e gjatë e njërës prej këtyre komponentëve ushqyese, shkakton sëmundjen, vetasgjësimin dhe së fundi, vdekjen fizike të trupit.

Për ruajtjen e përhershme të nevojës së organizmit për ushqim, kujdeset instinkti i ynë më i fortë i vetekzistimit-instinkti i urisë. Instinktet, përndryshe, janë nevoja të forta vetë ekzistenciale, përmbushja ose mospërmbushja e të cilëve, shkakton shkallën e ndjesisë së lartë të kënaqësisë apo të shqetësimit të fortë emocional.

Edhe pse uria është nxitje e natyrshme e përmbushjes së njënevoje jetësore, ajo, shpesh, di që nga ana e EGO-s, të formohet si shprehi, e cila, në mënyrë të pakontrolluar tenton ta nxisë përjetimin e kësaj kënaqësie. Në këto raste, me përmbushjen e tepruar të kësaj nevoje përmes oreksit të pakontrolluar, shkaktohen shumë çrregullime të natyrës fizike dhe psikike. Andaj, me prejardhje nga traditat e lashta të popujve të ndryshëm, për vetëkontrollin e oreksit, aplikohen regjime të llojllojshme. Si forma më të lashta dhe më të përhapura të regjimit të caktuar të të ushqyerit janë: VEGJETARIANITETI dhe abstenimin parcial nga ushqimi - AGJËRIMI. Ndërsa, si një terapi gastronomike tejet e popullarizuar dhe e preferuar edhe nga medicina e jonë bashkëkohore, është DIETA-marrja e seleksionuar e disa artikujve ushqimor me përmbajtje të caktuar.

Vegjetarianiteti

Për ta mbajtur nën kontroll të vetëdijshëm instinktin tejet të fortë të oreksit për ushqim, si dhe për ta arritur mënyrën më kualitative të të ushqyerit, Joga dhe traditat tjera të vetëngritjes shpirtërore të Lindjes, njohin dhe e zbatojnë vetëm një sistem tradicional të ushqimit - VEGJETARIANITETIN, që nënkupton, abstenimi nga ushqimi me prejardhje dhe përmbajtje shtazore.

Pse nuk preferohet me këtë traditë ushqimi shtazor, por insistohet kryekëput në ushqim bimor?

Ushqimi bimor është transformimi i parë energjetik natyror, sepse, mbillet fara dhe nga ajo mbin bima që e përdorim për ngrënie. Prandaj, transformimi i parë energjetik natyror është ushqim shumë më kualitativ. Mishi i takon transformimit të dytë energjetik natyror, sepse shtazët ushqehen me bimë, e njeriu me mishin e shtazëve që ushqehen me bimë. Gjithnjë, duke u bazuar në këtë parim, kurrë nuk preferohet që mishi për ushqim të jetë i shtazës mishngrënëse, por vetëm bimëngrënëse. Përpos disa atraksioneve shfrenuese gastronomike, fare nuk praktikohet të përdoret si ushqim i rregullt mishi i maces, i ujkut, i qenit etj. Sepse, në këto raste do të kemi një ushqim të transformimit të tretë energjetik.

Shkaku i aplikimit të mënyrës së të ushqyerit vegjetarian, nuk është vetëm tek burimi i saj energjetik, por edhe tek përmbajtja në mish e sasive të konsiderueshme të toksinave organike.

Shtaza kur përgatitet për therje, e parandien rrezikun që i afrohet, andaj nga frika, në organizmin e tij bëhet tajimi më i madh i hormoneve, veçanërisht, hormonit të adrenalinës.

Adrenalina e tajitur në trupin e shtazës nga frika e paranderë e rrezikut, edhe pas therjes mbetet në përbërje të mishit, të cilën, më pas, ne e përdorim si ushqim. Edrenalina si hormon i organit dihet - shkakton shqetësim dhe agresivitetin. Si pasojë e mospërdorimit të mishit, është vërtetuar edhe skencërisht se vegjetarianët, fizikisht, kanë sistem imunobiologjik shumë të fortë, pastaj lëkura e tyre është gjithmonë e re. Nuk djersiten fare dhe rrezatojnë njomësi dhe hajthshmëri. Nuk vuajnë nga sëmundjet kardio-vaskulare, e ç'është më kryesorja, mplakja si proces natyror është tejet i ngadalësuar.

Në krahasim me popujt, sistemi i ti cilëve parasheh për ushqim mish të mjaftueshëm në tryezë, statistikat e fundit gjithnjë e më tepër vërtetojnë se në Indi dhe në vendet me traditë vegjetariane të të ushqyerit, kanceri si sëmundje, pothuajse, nuk ekziston fare. Nga aspekti psikik, vegjetarianët tradicionalë janë gjithnjë të qetë dhe tepër komunikativë me rrrethin . Nuk kanë strese! Andaj, edhe jo rastësisht, shumë koka gjeniale të botës kanë qenë vegjetarian të përbetuar, bie fjala, si: Leonardo da Vinçi, Bernard Shou, Edisoni, etj. (në Kosovë: Adem Demaçi, Idriz Ajeti etj.) Lista e personaliteteve të shquara si vegjetarian duhet të jetë i madhe.

Abstenimi parcial nga ushqimi (Agjërimi)

Përveç vegjetarianitetit, si mënyrë tradicionale e të ushqyerit, disa religjione aplikojnë edhe abstenimin parcial nga ushqimi - agjërimin, duke e konsideruar këtë regjim të të ushqyerit si tejet relevante në procesin e fisnikërimit të përgjithshëm përmbajtjesorë të ndërtimit të trupit tonë dhe si faktor të rëndësishëm në rrugën e ngritjes shpirtërore të njeriut.

Abstenimi nga ushqimi, gjegjësisht agjërimi, është metoda më e vjetër e shërimit të sëmundjeve në historinë njerëzore. Janë interesante disa trajtime shëruese tek terapeutët tradicional të Lindjes, kur ata, në rastet e sëmundjeve, pacientëve të tyre ua preferojnë agjërimin parcial. Tek ne, përkundrazi, të sëmurit i cili gjatë sëmundjes ndjen humbjen e oreksit, me dhunë i japim ushqimi, gjoja për t'ia forcuar organizmin.

Një veprim i njëjtë na shfaqet edhe tek shtazët. Ata si qenie instiktive, kur ballafaqohen me sëmundjen, spontanisht abstenojnë nga ushqimi deri sa të arrihet shërimi i tërësishëm. Po ashtu, jo vetëm islamizmi si religjion më i përhapur që e obligon regjimin e agjërimit gjatë 30 ditëve të muajit të Ramazanit, por abstenimin nga ushqimi, me disa karakteristika, mund të haset në të gjitha religjionet tjera dhe sektet e ndryshme të edukimit shpirtërore, si në Lindje, ashtu edhe në Perëndim. Shumë shenjtër, para se të kenë arritur ngritjen e tyre spirituale, kanë agjëruar një kohë të gjatë. Dihet mirë se Jezusi, Mojsiu e të tjerët, për ta pastruar dhe riedukuar shpirtin kanë agjëruar edhe deri dyzet e më tepër ditë. Kështu ishte edhe me Muhamedin, i cili, kur e pranoi kontaktin e parë me nivele më të larta hyjnore, i vetmuar tërësisht në shpellën "HIRA", ka qenë nën regjimin e agjërimit. Prandaj, edhe zbritja e KUR'AN-it bëhet gjatë muaji të Ramazanit, kur edhe aplikohet agjërimi si obligim për besimtarët.

Pse regjimi i agjërimit parcial nga ushqimi konsiderohet si terapi preventive dhe shëruese për trupin dhe shpirtin e njeriut?

Sikurse thamë më parë, kur trupi nuk ka ushqim, ai fillon të shpenzojë veten. Në këtë proces, në trup bëhet djegia e rezervave yndyrore dhe ato që shtresohen nëpër muret e enëve të gjakut. Këtë lloj yndyre në gjak, mjekësia e quan kolesterol.

Me shpenzimin e kolesterolit më tepërt, paralelisht bëhet edhe shkatërrimi dhe tretja e shumë toksinave tjera të dëmshme që janë futur në organizëm përmes ushqimit, ajrit dhe tretjeve të panevojshme hormonale nga streset e përditshme të njeriut.
Stresi është sëmundja më e rrezikshme e njeriut bashkëkohor.

Edhe pse shkaktari është i natyrës psikike, stresi fizikisht shkaktohet me procesin natyror të tretjes së hormoneve në gjak për ta mobilizuar organizmin për aksion. Me pranimin e sinjalit të rrejshëm të stresit, bëhet tajimi i hormoneve adekuate. Pasi realisht këto nuk janë të nevojshme për momentin, mbeten të shtresuara në muret e enëve të gjakut dhe kështu shkaktojnë një varg çrregullimesh organike. Nga këto çrregullime, më i përhapur për njeriun e sotëm modern është infarkti i zemrës.

Agjërimi, përveçse bën djegien e toksinave të ndryshme në organizëm dhe mbeturinave nga hormonet e tepërta dhe të shtresuara në enët e gjakut, njëkohësisht ngadalëson edhe mplakjen fizike të trupit. Tek para disa vjetëve, në një shkrim revyal të kurioziteteve, hasa në një artikull që shkonte në favor të kësaj teme. Aty bëhej fjalë për zbulimin e shkencëtarit Rus, Vlladimir Nikitin, i cili, pas shumë hulumtimeve eksperimentale të bëra me shumë grupe njerëzish, vërtetonte këtë parim. Ky shkencëtar, në mes tjerash, ka konstatuar se, në procesin e mplakjes, rol të rëndësishëm luajnë gjëndrat endokrine.

Me kohë, këto gjëndra, fillojnë të ndryshojnë rrënjësisht duke tajitur gjithnjë e më pak hormonin e insulinës, i cili e ndihmon organizmit për përpunimin dhe tretjen e materieve ushqyese. Në anën tjetër, gjëndrat mbiveshkore prodhojnë hormone që janë antagoniste me atë të pankreasit, dhe me moshë, kjo gjndër, fare nuk e dobëson funksionin e vet të tajitjes. Kështu, me vjetërsimin tonë, bëhet disharmonia e tajitjes së këtyre dy hormoneve antagoniste të insulinës, e cila mbetet e mangët në krahasim me gjëndrën e pankreasit që gjithnjë është e pandryshueshme. Kështu, me zvogëlimin e tajitjes së insulinës, kemi dukurinë e mostretjes së shumë materieve të dëmshme që akumulohen në qeliza dhe shkaktojnë mplaken e organizmit dhe të trupit në tërësi. Me agjërim, ky çrregullim vjen deri tek balancimi i baraspeshave ndërhormonale antagoniste.

Agjërimi, përveç të gjitha rëndësive që i cekëm, luan një rol shumë të madh edhe në ushtrimin e vullnetit tonë për vetëkontroll. Pra, nga ana shpirtërore, përmes agjërimit dhe përballimit të urisë, ushtrohet edhe vullneti si aktivitet psikik, që këtë instinkt, ta mbajë përherë në mbikëqyrjen e UN-it, e jo të EGO-s, e cila, përmes shfaqjes së nevojës së tepruar për ushqim, tenton që me çdo kusht ta përmbushë atë.

Kur me ndërmjetësimin e EGO-s kënaqen kërkesat tona instiktive për ushqim, atëherë na imponohet oreksi i madh edhe në momentin kur trupi ynë s'ka nevojë për gjëra ushqimore. Në këto raste, substancat e tepërta ushqyese, veçanërisht yndyrat, akumulon në të gjitha pjesët e trupit si rezerva, në formë të dhjamit. Prandaj, kemi trashjen e tepruar dhe deformimin e trupit.

Për t'iu larguar stresit psikik nga jeta e përditshme, EGO-ja, zakonisht, si mekanizëm mbrojtës, orienton vëmendjen tonë kah kënaqësitë, veçanërisht të rritjes së oreksit për ushqim, andaj në rezervat tona dhjamore, që krijohen në trup, nuk akumulohet vetëm dhjami si yndyrë, por edhe vetë stresi në kujtesën e qelizave të reja të riprodhuara. Prandaj, nëse eventualisht do t'i nënshtrohemi ndonjë diete për humbjen e kilogramëve të tepërt, ne, patjetër, do të ballafaqohemi edhe me frustracione të caktuara psikike. Këto forma të ndryshme emocionale janë edhe zbrazja e streseve të vjetra që janë ruajtur në trup përmes kujtesës së qelizave të reja riprodhuese.

Është tejet e rëndësishme të dimë se gjatë humbjes së kilogramëve të tepër, që realisht janë rezerva yndyrore, ne largojmë edhe klishetë e streseve të caktuara që janë të regjistruara në kujtesën programore të vetë informatës së qelizës, indit, etj.

Mu për këtë shkak, shumë dieta për heqjen e kilogramëve të tepërta dështojnë në praktikë.

Aplikuesit e saj nuk janë të përgatitur që, me zbatimin e regjimit të urisë graduale, gjatë humbjes së rezervave të tepruara të dhjamit yndyror në organizëm, duhet të ballafaqohen edhe me stresin, i cili largohet së bashku me tepricën yndyrore nga trupi.

Adnan Abrashi-NANDA